Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Duo Reges: constructio interrete. Quid enim possumus hoc agere divinius? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Summus dolor plures dies manere non potest? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Si quae forte-possumus. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quo tandem modo? Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Facillimum id quidem est, inquam. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quare conare, quaeso. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Quare conare, quaeso.
Quis hoc dicit? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Sed nimis multa. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Sit enim idem caecus, debilis. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Videsne quam sit magna dissensio? Confecta res esset. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Praeclare hoc quidem. Si enim ad populum me vocas, eum. Minime vero istorum quidem, inquit.
